Του
Λευτέρη Κουσούλη*
Ασκληπιού και Σόλωνος γωνία. Στο μικρό χώρο που απέμενε δίπλα σε ανόητα θηριώδη συνθήματα, με λεπτό μαρκαδόρο προσεκτικά και καλλίγραμμα κάποιος ή κάποια έγραψε: «Πες κάτι. Η ζωή είναι ωραία».
Μέσα στον πολύβουο δρόμο, στην ηχηρή σιωπή που χιλιάδες σελίδες κοινωνιολογίας επιχείρησαν να ερμηνεύσουν, η απλή σιωπή βρίσκεται μέσα σ’ αυτό το «πες κάτι».
Πες κάτι. Βαρέθηκα πια τις συζητήσεις χωρίς νόημα. Την πολυλογία χωρίς αντικείμενο.
Πες κάτι. Βαρέθηκα πια αυτή την επιφανειακή συνύπαρξη. Χωρίς επικοινωνία και κοινωνία. Αναζήτηση της σχέσης μέσα σε μια κοινωνία απουσίας σχέσεων.
Πες κάτι. Βαρέθηκα πια τα στομφώδη δελτία ειδήσεων, τις ηχηρές διακηρύξεις και τις ανούσιες αποπλανητικές υποσχέσεις.
Πες κάτι. Να σ’ ακούσω. Να μου μιλάς. Να σε κοιτάξω σε μια συνάντηση ανθρώπων. Διαφορετικών υπάρξεων. Αναζητητικών ελευθεριών.
Πες κάτι. Οι απλές και συναρπαστικές λέξεις σου μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
Δεν μπορούσε κανένα σύνθημα να το πει πιο απλά, πιο λιτά, πιο μεστά.
Πες κάτι. Η ζωή είναι ωραία.
Γωνία Ραβινέ και Γενναδίου κοντά στο Ευαγγελισμό, γραμμένο πάνω σε ενα γκρίζο μεταλλικό ντουλάπι κάποιας δημόσιας αντι-υπηρεσίας:
ReplyDelete"Αφού μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, γιατί το παίζεις τρέντυ;"